Στα
νέα κομμάτια έγινε κάτι άλλο. Η αρχική τους μορφή ήταν κάτι πολύ
απλό. Ξεκίνησα με
αυτή την αίσθηση γιατί είχα μια ας πούμε εξωστρεφή διάθεση. Κι ενώ η μορφή
αυτή λειτουργούσε, όσο περνάνε οι μέρες βλέπω ότι δεν είμαι εγώ εκεί μέσα. Είναι σαν να βρίσκομαι σε ένα πολυτελές σπίτι σε κάποιο προάστιο, ενώ στ αλήθεια ή
ζωή μου πάντα ήταν πάνω από τα σπασμένα πεζοδρόμια του κέντρου, δίπλα
στους περαστικούς που έχει χαραχτεί η ζωή τους στο πρόσωπο, για όλες τις
αδιάφορες μέρες που περνάνε. Η πιο εξωστρεφής μου διάθεση θα είναι
πάντα μια στραπατσαρισμένη ποπ.